Alles over de cane corso

De geschiedenis van de cane corso is terug te leiden naar de oude dagen van het Romeinse rijk, dat zich in de eerste eeuwen van onze jaartelling uitstrekte over grote delen van Europa. Om deze antieke beschaving te besturen waren grote hoeveelheden ambtenaren, politici en hoge functionarissen nodig. Deze bovenlaag van de Romeinse samenleving woonde vaak in prachtige villa’s buiten de steden, met uitgebreide landgoederen, slaven om het dagelijkse werk voor ze uit te voeren en rijkdommen die uit alle delen van het Imperium waren verzameld.

Al die villa’s moesten uiteraard beschermd worden tegen rovers en andere indringers, waardoor de Romeinen behoefte hadden aan sterke, grote en imponerende waakhonden. De binnenplaatsen van deze villa’s werden vanuit het Grieks ‘Cortos’ genoemd, te herkennen in het Engelse ‘court’ en ‘courtyard’. Samengevoegd met de Latijnse naam ‘Canis’ voor hond, later ‘cane’ in het Italiaans, werd de naam cane da corso, hond van de binnenplaats, officieel rond het jaar 1200 in Italië geboren. Voor het gemak is de naam nu ingekort tot cane corso, maar deze titel wijst al op de lange geschiedenis van deze oeroude waakhond.

Naar mate het Romeinse rijk bleef bestaan en zich steeds verder uitstrekte werd ook de cane corso steeds populairder. Normale burgers en ook boeren kregen in de gaten dat hun huis en erf aanzienlijk veiliger werden door deze grote en imponerende hond als bewaker in te zetten. Oorspronkelijk stamde de cane corso af van de Griekse molossen: forse, stevige honden die werden gebruikt om vee mee te hoeden en te beschermen tegen wolven, veedieven en andere bedreigingen. Daarnaast werd de cane corso, net als andere afstammelingen van de molos, als vechthond en legerhond ingezet, maar ook als hulphond voor jagers.

Uiteindelijk viel het Romeinse rijk, maar in de Italiaanse stadsstaten van de middeleeuwen en de Renaissance bleef de cane corso vooral op de boerderijen van la campagna erg populair. Zo kwam een hond die al duizenden jaren door mensen werd gewaardeerd van het oude Griekenland via klassiek Rome naar het moderne Italië zoals we dat nu kennen. Eeuwenlang trokken ‘uomo’ en ‘cane’ samen op. Toch bleef er naarmate de landbouw moderniseerde in de loop van de negentiende eeuw steeds minder werk en plek over voor de cane corso. Rond het jaar 1900 waren er nog maar erg weinig exemplaren van het ras overgebleven.

Gelukkig stierf het ras niet helemaal uit. Een kleine groep liefhebbers bleef de cane corso koesteren. Pas in de jaren ’70 van de twintigste eeuw werd een gestructureerd fokprogramma opgezet om de bijna uitgestorven populatie nieuw leven in te blazen. Deze poging bleek een succes. Toch duurde het nog tot 1994 voordat de Italiaanse ENCI kennelclub de cane corso weer officieel erkende als een oorspronkelijke Italiaanse rashond. De FCI gaf pas in 2007 weer haar officiële erkenning; de Amerikaanse kennelclub volgde in 2010. Daarmee is een hond met een zeer respectabele historie dus eigenlijk pas heel recent van de ondergang gered. Tegenwoordig weten steeds meer liefhebbers de cane corso weer te waarderen als de trouwe, slimme en waakse hond die hij is.

Met een beetje fantasie heeft de cane corso iets weg van een Italiaanse sportwagen: elegant en atletisch voor een vrij grote en sterk silhouet. De cane corso staat niet zozeer hoog op zijn poten, maar heeft wel een rechte houding, waardoor zijn stoere en imponerende look wordt benadrukt. Door deze houding is de gespierde rug met brede schouders goed te zien. Een volwassen teefje kan een schofthoogte bereiken van zo’n 60 tot 65 centimeter. Reuen zijn iets groter, met een gemiddelde van 64 tot 68 centimeter.

Door de stevige bouw van de cane corso bereikt dit ras ook een flink gewicht. Een normaal gebouwde teef hoort op volwassen leeftijd tussen de 40 en 45 kilo te wegen. Reuen bereiken een gemiddeld gewicht van 45 tot 50 kilo. De staart heeft een vrij hoge aanzet en de brede, sterke nek van een cane corso straalt dezelfde kracht uit als het lijf. Al met al is het met het indrukwekkende postuur van deze hond niet verbazend dat de cane corso als waakhond een afschrikwekkende aanblik moet zijn geweest voor de inbrekers die door de eeuwen heen de pech hadden er een te ontmoeten.

De kop van de cane corso is lang, breed en krachtig opgebouwd, met sterke kaken en een markante stop tussen de ogen en het voorste deel van de snuit. Een grote zwarte neus vormt het centrale aandachtspunt van het gezicht, dat gekenmerkt wordt door een karakteristieke oogopslag met fronsende wenkbrauwen en sterke jukbeenderen. Hierdoor krijgt het hoofd van de cane corso een extra expressief karakter. De grote, driehoekige oren hangen af van het schedeldak. De onderkaak steekt licht uit ten opzichte van de bovenkaak. De wangen van de hond zijn opvallend groot en hangen vanaf de geprononceerde bovenlip langs de kaaklijn omlaag. Deze combinatie van trekken geeft de cane corso een zeer herkenbare gezichtsuitdrukking waar al menig eigenaar voor is gevallen.

De vacht van de cane corso is kortharig en compact. Alle kleurcombinaties die mogelijk zijn worden getypeerd door de glans die over het hele lijf te zien is, met markante rimpels rond de hals en borst en op het voorhoofd. De cane corso komt voor in verschillende schakeringen beigebruin en bruingeel, grijs, roodachtig en zwart. Gestreepte ofwel gestroomde en licht gevlekte patronen zijn mogelijk, maar ook een egale vacht is in alle kleuren gebruikelijk. In sommige lichtere kleuren heeft de cane corso een typerend donker masker op het gezicht, maar de rasstandaard stelt dat dit donkere deel niet verder naar achteren mag lopen dan de ooglijn. Witte vlekken op de borst, rond de tenen en bovenop de snuit zijn ook mogelijk.

Een cane corso draagt nog altijd zijn oorspronkelijke karakter van trouwe waakhond duidelijk in zijn persoonlijkheid mee. Daarom is het van groot belang om vanaf de puppyleeftijd goed op te letten met de socialisatie van je hond. Als je het waakhondenkarakter niet in balans brengt met een rustige en vriendelijke persoonlijkheidsontwikkeling kan dat later tot problemen leiden in de buurt van onbekenden of andere dieren. Als een waakhond van dit formaat de indruk krijgt dat een lid van ‘zijn’ gezin wordt bedreigd maakt een goede opvoeding het verschil tussen wachten of in actie komen.

De cane corso is in wezen een slimme, alerte en gebalanceerde hond. Zolang hij geen bedreigingen om zich heen ervaart is hij kalm en onverstoorbaar. Om dit rustige karakter optimaal uit te verf te laten komen is naast socialisatie ook voldoende beweging en geestelijke uitdaging nodig. Als puppy en jonge hond kunnen ze zich door hun energieke aard wel als een onstuimige stuiterbal gedragen. Deze honden hebben veel energie en een groot uithoudingsvermogen. In combinatie met hun intelligentie maakt dat ze vooral geschikt voor baasjes die genoeg activiteiten met hun dier willen ondernemen. Uitgebreid wandelen is daarbij belangrijk, maar ook hondensport of (denk-)spelletjes zorgen ervoor dat je cane corso lekker in zijn glanzende vel blijft zitten.

De aandacht van een cane corso is heel sterk gericht op zijn baasje. Dat geeft jou natuurlijk een verantwoordelijkheid, omdat jouw houding en aandacht voor een belangrijk bepaalt hoe je hond zich gedraagt. Cane corso’s werken graag voor hun baas, dus een deel van je aandacht richten op spelen en hersentraining is een goede manier om jullie band verder te versterken en tegelijk om je hond de kans te geven zijn energie kwijt te kunnen en zich gezond te ontwikkelen.

Door hun lange geschiedenis als bewaker en vriend van de familie kunnen goed opgevoede cane corso’s echt een deel van het gezin worden. Trouw en waaks als ze zijn kunnen ze ook goed samen met kinderen leven. Pas wel op dat kinderen de hond niet als hobbelpaard gaan gebruiken, want dat is erg slecht voor de rug en gewrichten. Als er vriendjes op bezoek zijn moet je dit goed in de gaten houden. Kinderen mogen nooit alleen worden gelaten met honden, maar voor dit ras geldt extra alertheid. Zodra er een beetje wild gespeeld of gestoeid wordt kan een cane corso denken dat zijn gezinslid wordt aangevallen. Op dat moment is het eerste instinct om in te grijpen – en dat wil je koste wat kost voorkomen.

De cane corso is bovengemiddeld goed in staat om een tijdje alleen thuis te blijven. Natuurlijk moet je dit niet overdrijven, zeker ook omdat ze zo op jou en je gezin gesteld raken. Wanneer ze alleen zijn zullen ze het fort bewaken in jouw afwezigheid. Denken ze dat er indringers zijn, dan zullen ze gaan blaffen, maar zolang ze rustig alleen thuis zijn zal het janken en blaffen waarschijnlijk erg meevallen. Voorwaarde voor rustig alleen thuisblijven is wel dat je hond lekker heeft kunnen wandelen. Als ze hun energie nog niet kwijt zijn wanneer je weggaat, kunnen ze sloopgedrag gaan vertonen. Met een hond van dit formaat is dat extreem slecht nieuws voor je meubilair, dus hou hier voldoende rekening mee voor je vertrekt.

Je cane corso heeft eigenlijk alleen de basale verzorging nodig die voor elke andere hond ook verplichte kost is. Door de korte vacht zul je niet veel hoeven te borstelen en te kammen. Een of twee keer per week de borstel eroverheen is in principe genoeg. Verdere aandachtspunten zijn de oren en de ogen van je hond, waar vuil kan ophopen en een voedingsbodem kan worden voor bacteriële infecties. Controleer de vacht rond de oren en ogen regelmatig op roodheid, vuil en irritatie. Verwijder vuil door voorzichtig te deppen met een wattenstaafje of tissue met lauw gekookt water.

Let goed op of de nagels van je puppy of volwassen hond niet te lang worden, want dat kan een pijnlijke affaire worden als je het uit de hand laat lopen. In principe slijten de nagels van je cane corso op natuurlijke wijze door voldoende wandelen, maar zeker als jullie niet genoeg kilometers maken, of veel of zachte boden zoals in het bos lopen, kunnen de nagels te lang worden. Als je zelf weet hoe je de nagels van een hond moet knippen kun je dit gewoon thuis doen. Als je twijfelt is het verstandig om hiervoor naar een specialist te gaan.

Het gebit van je hond is een belangrijk aandachtspunt bij de verzorging. Er bestaat speciale tandpasta voor honden, waarmee je tenminste eens per week zou moeten poetsen. Vaker mag natuurlijk ook. Controleer tanden en het tandvlees op rode plekken en ontstekingen. Een infectie kan je hond belemmeren bij het eten, wat een kwalijke zaak is, maar bovendien kan een ontsteking overslaan naar andere lichaamsdelen, tot het hart aan toe.

De uitspraak ‘mens sana in corpore sano’ heeft dezelfde Romeinse roots als je cane corso. Het betekent zoiets als ‘een gezonde geest in een gezond lichaam’: twee essentiële pijlers van het welzijn van je hond, al vanaf de puppytijd. Om de vergelijking wat luchtig door te trekken: je hond heeft de bouw van een gladiator en de intelligentie van een klassieke filosoof. Het is heel belangrijk om alle twee deze aspecten goed te blijven onderhouden. Dat doe je door te zorgen voor voldoende training, zowel mentaal als fysiek.

De cane corso kan uren doorgaan met bewegen, want hij heeft veel energie en de aanleg voor een absolute topconditie. Die moet je als baasje wel langzaam opbouwen en goed onderhouden. Een cane die niet genoeg kan bewegen wordt onrustig, waardoor hij sloopgedrag kan gaan vertonen, of uiteindelijk gedeprimeerd en ongelukkig wordt. Zorg dus voor ruim voldoende wandelen en onderneem leuke sportieve activiteiten, want daar wordt je hond alleen maar vrolijk en sterker van. Neem een bal of ander speelgoed mee, zoals een stevig stuk touw of een linke stok. Een uur per dag wandelen is het minimum, los van de korte rondjes om te plassen en te poepen.

Als een puppy te jong te ver wandelt kan dat de gewrichtenblijvend beschadigen, dus blijf dit goed doseren. Hou als richtlijn aan dat je puppy vijf minuten per keer mag wandelen voor elke maand dat hij ouder wordt. Voorbeeld: een puppy van drie maanden oud mag 3x5=15 minuten per keer achter elkaar lopen. Doe dit wel meerdere keren per dag: vier van deze wandelingen is een gezond ritme.

Je cane corso is een erg intelligente hond, maar ook hiervoor geldt dat je genoeg uitdaging en oefening moet bieden om je hond geestelijk in conditie te houden. Sterker nog: deze honden zijn zo slim dat je het beste steeds nieuwe oefeningen kunt blijven bedenken. Doe je dat niet, dan gaan ze zich alsnog vervelen. Je kunt met een cane prima meedoen aan allerlei hondensporten, maar het is vooral cruciaal om de hersengymnastiek in jullie dagelijkse leventje in te bouwen. Bedenk zoekspelletjes en puzzels: er zijn online genoeg leuke voorbeelden te vinden als je geen inspiratie hebt. Je zult zien dat je viervoeter geniet van al die spelletjes, en daar word je als baasje vanzelf ook blij van.

De juiste opvoeding en socialisatie van je puppy is voor elk hondenras belangrijk. Toch is dit voor een grote waakhond als de cane corso misschien nog wel belangrijker, want zijn instincten kunnen onhandig uitpakken als je die niet bijstuurt met goede socialisatie. Bovendien kunnen mensen en dieren die jouw hond niet kennen gemakkelijk schrikken door zijn indrukwekkende uiterlijk. Geef je puppy genoeg tijd om langzaam te wennen aan de wereld om hem heen.

Neem tijdens je wandelingen de tijd om hem vertrouwd te maken met andere mensen en dieren, fietsers, auto’s en kinderen. Denk ook aan situaties en objecten die een waakhond per ongeluk als bedreiging kan zien. Alles dat vreemde geluiden en bewegingen kan maken verdient de aandacht, waarbij jij degene bent die je puppy gerust moet stellen door stemgebruik en een ontspannen houding.

We raden iedereen met een puppy aan om op puppycursus te gaan voor een goede start van de socialisatie. Voor een cane corso geldt dit alleen nog maar sterker, om de redenen die in de alinea’s hierboven zijn gegeven.