Alles over de mopshond.

De mopshond zoals we die vandaag de dag in Nederland kennen heeft een geschiedenis achter de rug die even respectabel als interessant is. Niet veel mensen weten dat dit hondje een achtergrond heeft in het boeddhisme uit het Verre Oosten die tot voor het jaar nul terug reikt. Niet zo verwonderlijk misschien, want als je naar een mopshondje kijkt zie je in eerste instantie vooral een grappig, schattig diertje. Toch werd lang geleden door zijn eerste baasjes een diepe spirituele waarde gehecht aan dit onschuldig uitziende beestje.

De lezingen lopen uiteen, maar waarschijnlijk liggen de wortels van de mopshond in de Himalaya. Een verre voorouder van onze moderne mopshond stond bekend als Ha-Pa. Hij kwam uit de oude boeddhistische bergstreken van Tibet, waar deze honden al eeuwen door abten en monniken werden gehouden, maar niet vanwege een waaks karakter of talent om schapen te hoeden. De bijzondere eigenschap waar deze vroege mopshond om werd gewaardeerd was het vermogen om zielen te hoeden. De Tibetaanse monniken geloofden dat deze hond de ziel van zijn baasje zou belichamen nadat deze overleed. Dat had met hun geloof in reïncarnatie te maken, maar of het nou echt waar was of niet, het maakte de mopshond tot een grote favoriet van deze spirituele baasjes ver voordat de rest van de wereld ze ontdekte.

Vanuit Tibet wist de mopshond over de Himalaya in China terecht te komen, waar het boeddhisme en een voorliefde voor honden met platte snuiten hem een plek in de samenleving garandeerde. Met zijn boeddhistische bazen stak de hond later mee de zee over naar Japan. Daar kwamen de Nederlandse zeevaarders van de Verenigde Oost-Indische Compagnie met het diertje in aanraking. De charmante verschijning van de mopshond deed de rest en al gauw stak het hondje mee de wereldzeeën over, terug naar Nederland. Waarschijnlijk hadden de Turken in de zestiende eeuw ook al mopshonden uit Azië mee naar Frankrijk gevoerd, maar daar sloeg het ras niet zo enorm aan als iets later in de Lage Landen gebeurde.

Het feit dat een tijdlang alleen de Nederlanders handel met Japan mochten drijven zorgde ervoor dat de mopshond juist op onze kusten arriveerde, maar de hond maakte zichzelf vanaf daar populair onder de Nederlanders. De kleur van de vacht werd namelijk geassocieerd met het Huis van Oranje. Mopshonden werden daardoor symbool voor de koningsgezinden en dus net zo geliefd als het vorstenhuis. Toen Willem de Derde naar Engeland vertrok, ging er een complete hofhouding aan mopshonden met hem mee.

De legende vertelt ons dat een mopshond zelfs onze Prins Willem van Oranje heeft gered, door hem wakker te houden tijdens een veldtocht waarop hij werd overvallen door de Spanjaarden. Er wordt beweerd dat Willem kon ontkomen doordat zijn hondje hem uit zijn slaap hield, dus als we de verhalen mogen geloven heeft dit bescheiden hondje zelfs een flink aandeel gehad in de loop van de Nederlandse geschiedenis...

Ook buiten Nederland werd de mopshond een gewild dier, vooral bij de adel en in de grote vorstenhuizen. Napoleon Bonaparte schijnt te zijn aangevallen door de mopshond van zijn vrouw Joséphine – tijdens hun huwelijksnacht nog wel! De mopshond werd een favoriet van alle grote vorstenhuizen van Europa. Je komt ze nog altijd tegen op eeuwenoude schilderijen, want koningen, hertogen en gravinnen lieten zich er maar al te graag mee afbeelden. Veel beroemdheden uit de politiek en de kunsten hebben later een vleugje van die status mee willen pikken door ook een exclusieve mopshond te nemen. Winston Churchill is een bekend voorbeeld. Het blijft bijzonder om te bedenken hoe ver de reis om de wereld van de mopshond dit dier heeft gebracht: misschien wel tot in jouw eigen huiskamer dus!

Na deze historische Europese bloeiperiode daalde de populariteit van de mopshond een tijdje, maar sinds de negentiende eeuw is er serieus werk gemaakt van fok- en standaardisatieprogramma’s. Inmiddels is de mopshond vanuit een zeer succesvol pension genaamd ‘Warnsborn’ sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw weer terug in de Nederlandse hondenscene. Hoewel veel mensen uit alle lagen van de bevolking zijn gezwicht voor dit bijzondere hondje, wordt de mopshond nog altijd gezien als een bijzonder en exclusief dier. Blijkbaar raak je zo’n chique, verheven en zelfs spirituele achtergrond niet zomaar kwijt...

Met hun kleine, stevige en gedrongen lijf en het typerende zwarte ‘maskertje’ op hun gezicht zijn mopshonden een eigenzinnige verschijning. Toch is het een hond die in verhouding is: ondanks het wat ‘vierkante’ postuur is het een dier met een heel behoorlijke spieropbouw. Een rechte rug en een brede, sterke borstkas bepalen het compacte silhouet van de mopshond. De schofthoogte is beperkt en ligt tussen de 30 en 35 centimeter, maar door de stoere bouw leggen deze honden relatief veel gewicht in de schaal: tot 6,5 kilo voor een teefje en tot wel 8 kilo voor een reu.

Naast de afmetingen van de mopshond is het met name de typerende vorm van de kop waaraan je de hond gemakkelijk herkent. Net als het lijf is de kop stevig van model. De kop van een mopshond is van elke kant gezien rond. De schedel heeft geen groef in het voorhoofd, maar het gezicht is wel fors gerimpeld met huidplooien. De snuit zelf is hoekig, bijna vierkant en meestal zwart van vachtkleur. Een mopshond heeft een ‘onderbeet’, waarbij de onderkaak een beetje uitsteekt ten opzichte van de bovenkaak. Deze wat vreemde grijns maakt de mopshond een beetje een komische verschijning, maar vergis je niet: met dit gezicht heeft het dier al heel wat harten van baasjes veroverd.

De aparte vorm van de snuit wordt geaccentueerd door grote donkere ogen die duidelijk uitpuilen ten opzichte van het gezicht. Wat de oren van de mopshond betreft zijn er twee basisvormen mogelijk. Oren met een zogenaamde roosvorm zijn klein en hangen af: ze liggen naar achteren gevouwen en dekken de uitwendige gehoorgangen daardoor af. De knopvorm variant heeft juist oren die naar voren hangen. Deze raken met het uiteinde de schedel, waardoor ze de opening van het oor afdekken. Deze laatste variant is het meest populair onder fokkers en fans.

De kleuren van de mopshond zijn diverser dan het ‘oranje’ waar het dier zijn populariteit onder het Nederlandse volk aan te danken had. Mopshonden hebben een korte, glanzende vacht, die zacht en glad is in alle kleurvarianten. Een mopshond kan helemaal zwart zijn, maar ook zilvergrijs, geel en abrikoos. Deze abrikooskleur werkte de associatie met het Huis van Oranje in de hand. Hierbij is een duidelijk zwart masker in het gezicht de norm, net als een opvallende zwarte streep genaamd aalstreep van de schedel naar de aanzet van de staart.

Als je het karakter van de mopshond eenmaal kent, begrijp je meteen waarom deze kleine diertjes door de eeuwen heen de harten van zo veel dames en heren van stand hebben weten te veroveren. De mopshond is vriendelijk, vrolijk en heel gemakkelijk blij te maken. Deze hond heeft alles in zich om een echte mensenvriend te zijn. Misschien is dat ook maar goed, want als waakhond of afschrikwekkend dier is een mopshond zeker geen voor de hand liggende keuze.

Hoewel deze honden erg zachtaardige persoonlijkheden hebben, zijn ze tegelijk gevoelig en fijnzinnig. Daardoor kunnen ze soms wat moeilijk of kieskeurig overkomen, terwijl je als mens niet doorhebt waardoor je mopshond uit zijn doen is geraakt. Toch is een mopshond over het algemeen heel tolerant naar mensen toe. Ook met kinderen kunnen ze goed overweg, maar hier geldt weer dat het soms even wennen is voor de hond. Bovendien is het zelfs met hondjes van dit formaat nooit een goed idee om ze alleen te laten met kleine kinderen, dus als baasje heb je genoeg kans om te observeren hoe kinderen en je mopshond met elkaar omgaan.

Een volwassen mopshond is vaak evenwichtiger van karakter dan een puppy. Ius een mopshond eenmaal gewend aan de thuissituatie en goed gesocialiseerd binnen het gezin, dan heb je er ook een echte trouwe vriend aan. Hoewel deze kleine diertjes zich behoorlijk eigenwijs op kunnen stellen, zijn ze tegelijk intelligent en nieuwsgierig, waardoor het geen al te lastige honden zijn om op te voeden en nieuwe dingen te leren.

In feite is de verzorging van een mopshond geen ingewikkelde opgave, zolang je als baasje maar weet waar je op moet letten. De vacht van dit ras laat zich vrij gemakkelijk onderhouden. De korte haren zijn uitstekend te verzorgen door je mopshond een keer in de week te borstelen. Met zo’n klein lijfje hoeft dit geen klus te zijn waar veel tijd in gaat zitten. Wat de uiterlijke verzorging betreft moet je als baasje letten op dezelfde basispunten waar eigenlijk iedere hondenbezitter regelmatig aan dacht aan moet besteden, met name de ogen, oren, de nagels en het gebit van je mopshond.

De nagels van je mopshond kunnen te lang worden en gaan scheuren of ingroeien. Zeker als jullie niet van die enorme wandelaars zijn kan een gebrek aan natuurlijke slijtage van de nagels een probleem worden. Als je weet hoe je de nagels van een hond moet knippen kun je dit zelf doen wanneer het nodig wordt, maar als je twijfelt raden we je aan om naar een professional te gaan. Verkeerd geknipte nagels kunnen je mopshond veel pijn en ellende bezorgen.

Controleer de ogen en oren van je mopshond regelmatig op restjes vuil, roodheid, of afscheiding. Dep vervuiling weg met een tissue of wattenstaafje met lauw gekookt water. Raadpleeg je dierenarts als het lijkt alsof er ontstekingen ontstaan. Voor de verzorging van het gebit van je mopshond bestaat speciale hondentandpasta. Zorg dat je een keer per week de tanden van je puppy of volwassen hond poetst om tandbederf te voorkomen: vaker mag ook, maar is niet per se noodzakelijk.

Hoewel een mopshond geen oorsprong heeft als werkhond, jachthond of bijvoorbeeld sportdier, is het een vergissing om te denken dat hij nauwelijks beweging nodig heeft. Mopshonden zijn behoorlijk gespierde honden, ook al zien ze er door hun bescheiden formaat misschien niet zo sterk uit. Die spieren moeten goed in conditie blijven, net als de gewrichten van je hond, en daarvoor is voldoende beweging nodig.

Mopshonden zijn intelligente dieren. Ook om geestelijk gezond te blijven is voldoende uitdaging belangrijk. Dat geldt voor mentale uitdaging door spelletjes, puzzels en andere vormen van hersentraining, maar ook lichamelijke inspanning is nodig om de mentale gezondheid van een mopshond in stand te houden. Daar komt nog bij dat er zonder genoeg activiteit altijd een risico op overgewicht bestaat. Een mopshond die te zwaar is krijgt last van zijn gewrichten, maar ook voor het interne gestel van je hond (hart, longen, darmen, etc.) is overgewicht slecht.

Ga dus voldoende wandelen met je mopshond en zorg dat zowel je hond als jij zelf hier vanaf de puppyleeftijd aan wennen. Als richtlijn kun je onthouden dat je met een puppy ongeveer vijf minuten buiten mag wandelen voor elke maand dat hij oud is. Een puppy van drie maanden oud mag dus 3 x 5 = 15 minuten wandelen. Dit mogen jullie vier keer per dag doen. Even snel naar buiten voor een plas telt daarbij niet mee als een echte wandeling.

Mopshonden zijn leergierige en nieuwsgierige diertjes, met een behoorlijk scherpe intelligentie. Aan de ene kant betekent dit dat ze in staat zijn om snel te leren, wat goed van pas komt tijdens de opvoeding en socialisatie van je mopshond puppy. Aan de andere kant zijn deze slimme beestjes vrij eigenwijs van aard, wat een gemakkelijke opvoeding juist weer in de weg kan staan. Het belangrijkste bij de opvoeding van je mopshond is consequent blijven. Laat je vooral niet te gemakkelijk beïnvloeden door die grote vochtige ogen, want dan pakt dit diertje je met gemak in.

Laat een mopshond puppy rustig wennen aan zijn nieuwe omgeving. Geef vooral voldoende tijd en gelegenheid om te wennen aan kinderen en andere dieren. Zoals we al eerder aangaven moet je honden en kleine kinderen niet zonder toezicht bij elkaar laten. Dit werkt twee kanten op: een kind is kwetsbaar, maar een klein dier zoals een mopshond ook. Neem de tijd om je hond en eventuele kinderen goed met elkaar om te laten gaan.